Infrastructuur zoals een fietstunnel of een fietsroute aantrekkelijk maken. Dat doen we graag, daar zijn we goed in. Interactie in publieke ruimte is hierbij voor ons het sleutelwoord. Allereerst tussen infrastructuur en gebruiker. En vervolgens in die publieke ruimte ook tussen gebruikers onderling. Ongedwongen. Bovenstaande animatie geeft een mooi beeld van hoe het is om door een PleasantPass tunnel te fietsen.

PleasantPass-principes in een notendop

Veel mensen fietsen ’s avonds niet graag door een tunnel, ook al zijn er vrije zichtlijnen en goede verlichtingsovergangen. Vanwaar dan nog steeds die stress, dat onaangename gevoel? Deep down omdat tunnels je keuzes ontnemen. Dat voelt als dwang, onvrij. Kan het anders? Ja, door op een unieke manier aandacht, spel en ruimtelijkheid in elkaar te vlechten.

Aandacht: Elke ouder weet hoe je pijn en schrik bij je kind na een val kunt verminderen: door positieve afleiding. Zo kan ook stress in een tunnel worden verminderd. Met een interessante vraag aan het begin van een tunnel en het antwoord aan het eind. Onderzoek (Universiteit Leiden) heeft dat ook laten zien.

Spel: Wat de gebruiker interessant vindt en niet verveelt, is vaak in zijn eigen omgeving te vinden. Interactie tussen tunnel (vraag-beeld-antwoord bijvoorbeeld) en gebruiker ligt zo eigenlijk voor het oprapen. Met moderne technieken (b.v. website en app) kan zo’n spel gemakkelijk en ongemerkt zijn doel treffen: een veiliger gevoel.

Ruimtelijkheid: InInfrastructuur betekent van A naar B naar C. Met een interessante vraag aan het begin van een traject (A) over een beeld en/of geluid halverwege (B) blijf je benieuwd naar het antwoord aan het einde (C). Infrastructuur krijgt er gezicht door. Het gezicht van de gebruiker.